þriðjudagur, desember 28, 2004

Dauðarefsing

Eftir að hafa skoðað betur skrif páfa í Evangelium Vitae og skrif Bernardins kardínála, er ég á þeirri skoðun að Lífsvernd þurfi hafa skoðun á þessu máli og skrifa eitthvað um það á heimasíðunni. Það er ekki óskylt þeim málaflokki sem Lífsvernd var stofnað um, eins og einhver sagði við mig. Sú skoðun verður að endurspegla stefnu kaþólsku kirkjunnar, og er auðvitað að dauðarefsingu ber að afnema. Það þarf að skrifa líka eitthvað um skoðun okkar á líknarmorði, því þótt það sé ekki gert á Íslandi, ekki enn, þá er almenningsálit að verða hlynt því og er eitthvað sem við verðum að mótmæla.

 

mánudagur, desember 27, 2004

Réttmætt stríð og dauðarefsing

Hér að neðan segi ég sem svar við þessari mótbáru: “Andstæðingar fóstureyðinga eru ósamkvæmir sjálfum sér því þeir eru oft fylgjandi dauðarefsingum og stríði.”:

Dauðarefsingar ætti að afnema nema að það sé eini kosturinn til að vernda almenning frá hættulegum glæpamönnum, sem það er ekki, því við höfum fangelsi. Stríð er aðeins réttlætanlegt til að verja land sitt og þegna fyrir innrásarmönnum. Lífsverndarsinnar geta haft mismunandi skoðanir á einstökum málum, en það þýðir ekki að málstaðurinn, að vera á móti fóstureyðingum, sé rangur.


Mér hefur verið sagt að þetta sé ekki rétt og nefnt var sem dæmi að þá værið stríðsyfirlýsing bandamanna gegn þjóðverjum árið 1939 óréttmæt. Mér hefur líka verið sagt að það sé rangt að segja að dauðarefsingar séu rangar og ættu að afnema því við höfum fangelsi.

Í trúfræðsluriti Kaþólsku kirkjunnar stendur:

2265. Í vissum tilfellum er lögmæt vörn ekki einungis réttur heldur alvarleg skylda þess sem ber ábyrgð á lífi annarra. Varðveisla almannaheilla krefst þess að óréttmætur árásaraðili sé gerður skaðlaus. Þetta er ástæða þess að þeir sem sitja við völd með lögmætum hætti hafa rétt til að beita vopnum í því skyni að vernda það borgaralega samfélag sem þeim hefur verið treyst fyrir og hrekja á brott þann árásaraðila sem ráðist hefur gegn því.

2267. Að því tilteknu að kennsl hafi verið borin á þann sem sekur er og ábyrgð hans að fullu ákvörðuð, hefur hefðbundin kenning kirkjunnar ekki útilokað dauðarefsingu ef hún er eina mögulega leiðin til að verja með árangursríkum hætti mannlegt líf gegn óréttmætum árásaraðila. Ef hins vegar óbanvænar aðferðir nægja til að vernda öryggi borgaranna og verja þá gegn árásaraðila, ber yfirvöldum að halda sig við þær aðferðir þar sem þær eru betur í samræmi við raunhæf skilyrði almannaheilla og samræmast öllu heldur virðingu mannsins. Nú á tímum er málið þannig vaxið að þar sem ríkið hefur ýmsar árangursríkar leiðir til að koma í veg fyrir glæpi með því að gera afbrotamanninn ófæran um að valda tjóni - án þess að svipta hann algjörlega því tækifæri að betrumbæta sig - eru þau tilfelli þar sem aftaka afbrotamanns er talin algjör nauðsyn "mjög sjaldgæf ef ekki beinlínis úr sögunni".

Ég er ekki viss um hvað ætti að segja um stríðsyfirlýsinguna gegn þjóðverjum í síðari heimssyrjöldinni. Líklega má telja það sjálfsvörn fyrir hönd ríkjanna sem höfðu látið í minni pokann fyrir þjóðverjum og til að hefta útrás þjóðverja. En kannske erum við á hálum ís þar. Kannske er þá alltaf hægt að réttlæta öll stríð fyrir alla aðila. Til dæmis íraksstríðið, er það réttmætt stríð? Ég held ekki fyrir bandaríkjamenn. Þar eru þeir innrásaraðilinn, og ekki að verja neina. En hvað varðar dauðarefsingarnar, þá held ég að það sé skírara. Þær eru einfaldlega ekki leyfðar skv. kirkjunni, þar sem við höfum fangelsi. Þar held ég að ég hafi orðað það nákvæmlega rétt í svarinu sem ég vitnaði í hér að ofan.


 

fimmtudagur, desember 23, 2004

Mótbárum svarað

Stuðningsmenn fóstureyðinga hafa ýmsar mótbárur fram að færa þegar þeir hitta fyrir andstæðinga fóstureyðinga. Hér eru allar þær mótbárur sem ég hef heyrt og lesið, og þeim svarað í örstuttu máli. Þessar mótbárur snúst í meginatriðum um móðurina og hennar aðstæður, barnið og svo gagnrýni á lífsverndarfólk, eða andstæðinga fóstureyðinga.

Móðirin:

1. “Konan hefur óskoraðan umráðarétt yfir eigin líkama.”
Það gæti værið rétt ef það væri aðeins hennar eigin líkami sem verið væri að tala um. Það er hins vegar ekki, heldur er um lítið barn að ræða, sem er að vaxa inni í líkama móðurinnar, en er ekki hluti af líkama móðurinnar. Barnið hefur sitt eigið hjarta sem slær, sitt eigið blóð í æðum og sína eigin erfðavísa sem eru ekki þeir sömu og móðurinnar.

2. “Ef fóstureyðingar væru bannaðar, myndu ólöglegum fóstureyðingum fjölga, og konur myndu vera í meiri hættu.”
Lög sem eru sett til verndar lífi barna geta ekki verið gölluð þótt fólk muni hugsanlega setja sig í hættu við að brjóta þau lög.

3. “Fóstureyðing er einkamál konunar, milli hennar og Guðs - Við getum ekki þröngvað okkar siðferðisgildum upp á aðra.”
Það er ekki einkamál fólks að taka líf annara. Það er mál alls samfélagsins. Samfélaginu ber að vernda líf allra sinna þegna og litla barnið er manneskja eins og við hin.

4. “Ekki ætti að þvinga konur til að fæða óvelkomin börn, sem setja framtíðaráætlanir þeirra í uppnám, eða sem þær geta ekki framfleytt.”
Það er hægt að setja barn í fóstur hjá ættingja, eða gefa það til ættleiðingar. Einnig minnum við á Kærleiksheimili Priscillu í því sambandi (s: 564-3117)

5. “Ef kona verður þunguð eftir nauðgun, á hún að eiga rétt á að láta eyða fóstrinu.”
Hvaða sök á barnið? Ef það er yfir höfuð rangt að deyða börn (og það er rangt), hlýtur það sama að gilda fyrir þetta barn.

6. “Ef líf eða heilsu móður stafar hætta af áframhaldandi meðgöngu og fæðingu, má eyða fóstrinu.”
Það er sjálfsagt fyrir móður að gera það sem nauðsynlegt er til að vernda heilsu sína og líf, en það verður að gera með því að lækna meinið en ekki ráðast gegn barninu. Bein fóstureyðing er aldrei nauðsynleg til að vernda heilsu móðurinnar.

Barnið:

7. “Ef barn mun ekki geta lifað eftir fæðingu má láta eyða því.”

Við getum ekki kveðið upp dauðadóm yfir neinum vegna veikinda þeirra. Það verður að líta á þetta barn sömu augum og annað fólk sem glímir við sjúkdóma.

8. “Fóstrið er ekki barn á fyrstu vikum meðgöngu, heldur frumuklumpur.”
Það er ekki rétt. Strax eftir 6 vikur, sem er um það bil sá tími þegar móðir uppgötvar að hún er orðin þunguð, er fóstrið með hjartslátt, blóð rennur í æðum og heilastarfsemi er mælanleg. Það er með útlimi, fingur og tær. Það er mannvera eins og þú! Einu sinni varst þú á þeim aldri.

Lífverndarsinnar - andstæðingar fóstureyðinga:

9. “Andstæðingar fóstureyðinga eru ósamkvæmir sjálfum sér því þeir eru oft fylgjandi dauðarefsingum og stríði.”
Dauðarefsingar ætti að afnema nema að það sé eini kosturinn til að vernda almenning frá hættulegum glæpamönnum, sem það er ekki, því við höfum fangelsi. Stríð er aðeins réttlætanlegt til að verja land sitt og þegna fyrir innrásarmönnum. Lífsverndarsinnar geta haft mismunandi skoðanir á einstökum málum, en það þýðir ekki að málstaðurinn, að vera á móti fóstureyðingum, sé rangur.

10. “Andstæðingar fóstureyðinga eru á móti auknum réttindum kvenna og fylgjandi kvennakúgun.”
Það er ekki rétt. Andstæðingar fóstureyðinga eru aðeins á móti fóstureyðingum en hafa engar sérstakar skoðanir á réttindum kvenna. Lífsverndarsinnar hafa sjálfsagt mismunandi skoðanir á kvenréttindabaráttu en það þýðir ekki að málstaðurinn, að vera á móti fóstureyðingum, sé rangur. Það á ekki að vera réttur neins að taka líf annara.

11. “Andstæðingar fóstureyðinga hafa myrt starfsmenn fóstureyðingastöðva.”
Það er rétt, en er mjög fátítt. Fylgismenn fóstureyðinga hafa líka myrt lífsverndarsinna. Það er líka fátítt. Það sýnir bara að fólk getur sýnt af sér mikla grimmd í garð annara, en ekki að málstaðurinn, að vera á móti fóstureyðingum, sé rangur. Lífsverndarhreyfingin er ein friðsamasta grasrótarhreyfing sögunar og verðskuldar ekki stimpil vegna illra gjörða örfárra manna.

12. “Andstæðingar fóstureyðinga ala á sektarkennd í konum sem hafa farið í fóstureyðingu og láta þeim líða illa.”
Fyrst og fremst er tilgangur lífsverndasinna að telja öðrum konum hughvarf, bjarga barni þeirra frá dauða og þeim sjálfum þar með frá að þurfa að þjást í mörg ár á eftir af sektarkennd. Vissulega mun sektarkennd einhverra brjótast upp á yfirborðið en við því getum við ekkert gert. Aðeins með því að vekja hneykslun fólks á fóstureyðingum getum við bundið enda á þær.

13 "Andstæðingar fóstureyðinga eru að meirihluta karlmenn og eiga því auðveldara með að vera á móti fóstureyðingum."
Málstaðurinn að vera á móti fóstureyðingum er jafn réttur hvort sem það er karlmaður eða kona sem heldur honum fram. Reyndin er sú að fleiri konur (22%) en karlar (17%) eru fylgjandi því að fóstureyðingar verði bannaðar, sbr könnun Gallups frá árinu 2001.

14. "Andstæðingar fóstureyðinga hugsa eingöngu um þetta mál en láta sig ekki varða um önnur vandamál heimsins"
Við leggjum áherslu á þetta mál og aðrir leggja áherslu á önnur mál. Það er ekki hægt að taka alla málaflokka með og berjast gegn stríðsátökum, vímuefnavanda, hungursneyð og svo framvegis, ásamt því að berjast fyrir vernd ófæddra barna. Það þýðir ekki að okkur sé endilega sama um allt annað, aðeins að við leggjum áherslu á þennan málsað.

 

laugardagur, desember 18, 2004

Deilt við vantrúarmenn

Á vefnum vantru.net eru yfirlýstir guðleysingjar að reyna að egna kristna til riflildis við sig og Jón Valur Jensson hefur verið að reyna að leiðrétta sumar af öfgafullum og hatursfullum yfirlýsingum þeirra í garð kristinnar trúar. Svona svipað og ég hef stundum reynt en gefist upp á. Það er vitað mál að þessir trúleysingjar munu ekki taka við neinum leiðréttingum. Þeir vilja bara fá kristna til að rífast við sig og allt sem er sagt við þá hrekkur eins og vatn af gæs. Ef farið er of nálægt þá skipta þeir bara um umræðuefni og koma svo seinna með sömu yfirlýsingarnar og var búið að leiðrétta.

Ein aðferð hjá þeim er að koma því þannig fyrir að sá kristni beri "sönnunarbyrðina" og að þær sannanir skulu vera af stærðfræðilegri nákvæmni, ella þykjast þeir geta hrakið þær. En sjálfir þykjast þeir ekki þurfa að gangast undir það sama varðandi sitt trúleysi. En málið er að þeirra trúleysi er meðtekið í trú, þótt það virðist öfugsnúið. Sá sem er sannfærður um að Guð sé ekki til án nokkurra sannana er að meðtaka það í trú eins og sá sem er sannfærður um að Guð sé til án nokkura sannana. Margoft hefur verið bent á þetta og þeir svara að sjáfsögðu með útúrsnúningum um álfa og jólasveina.

Þetta skeyti setti ég þar:


Það hlýtur það sama að gilda fyrir þína trú/rökstuddu sannfæringu og trú/rökstuddu sannfæringu Jóns. Það skiptir heldur ekki máli hvort þú sannir að hans trú sé röng eða þín rétt þar sem það kemur í sama stað niður. Einnig hafa komið fram mörg sterk rök hjá Jóni en ég hef ekki séð margt annað hjá ykkur en sleggjudóma um að "trú [Jóns] er barnaleg" og að "Jesús sé copy/paste fígúra"

Ég fékk þau svör en að ég væri að alhæfa, aðeins einn þeirra hafði sagt nákvæmlega þetta sem ég vitnaði í. Útúrsnúningur. Einnig beindi ég þessu skeyti til Jóns Vals og annara sem eru að hugleiða það sama:

Mig langar að beina því til Jóns og annara sem vilja deila við vantrúarmenn að það er vita tilgagnslaust og ekki til annars en að æfa sig í kappræðum. Þótt maður komi með öll rökin sem þeir krefjast og leiðrétti yfirlýsingar þeirra, þá koma sömu yfirlýsingarnar aftur seinna og áfram krefjast þeir sömu raka og búið er að gefa þeim. Þetta er endalaus hringavitleysa. Ef þeir hitta fyrir einhvern sem ekki veit um gangrökin gegn yfirlýsingum þeirra þá mun sá kannske veikjast í trúnni. Við þá vil ég segja að þótt þú vitir ekki svörin þá er ekki þar með sagt að svörin séu ekki til. (Bréf Páls til Kólossumanna 2:8)
"Gætið þess, að enginn verði til að hertaka yður með heimspeki og hégómavillu, sem byggist á mannasetningum, er runnið frá heimsvættunum, en ekki frá Kristi." (Bréf Páls til Kólossumanna 2:8)