Er rétt og rangt afstætt?

Ég var að ræða við kunningja minn um fóstureyðingar um daginn og hann segir sem svo: "mér finnst að það eigi að leyfa fóstureyðingar þegar um nauðgun er að ræða og þegar fóstur er vanskapað" svo bætti hann við: "en það er bara mín skoðun, þú ert ósammála, en það er líka bara þín skoðun". Ég sá hvert hann stefndi og sagði: "en sumar skoðanir eru réttar og aðrar rangar, þú hefur til dæmis rangt fyrir þér" Hann var mjög hissa á þessu svari mínu, því nútíma kynslóð hefur alist upp við að allt sé afstætt og rétt og rangt ekki til. Það er bein afleiðing trúleysis. Ef þú hefur ekki þetta ankeri trúarinnar sem segir þér hvað sé rétt og hvað sé rangt, ef þú býrð það til sjálfur, þá endaru á þeirri lífspeki að rétt og rangt sé smekksatriði. Sérstaklega ef þú aðhyllist líka þetta "umburðalyndis-viðhorf" gagnvart því sem við kristnir teljum rangt. Þar er mest áberandi munur á viðhorfi gagnvart samkynhneygð. Trúlaus maður telur sér helst til tekna umburðarlyndi sitt gagnvart samkynhneygð en trúaður maður nálgast það frá allt öðru sjónarhorni, nefnilega hvað sé rétt og hvað sé rangt.

Hvernig er hægt að útskýra þetta fyrir þeim sem hugsa svona? Tveir plús tveir eru fjórir. Það er ekki smekksatriði. Engin getur sagt: "mér finnst tveir plús tveir vera tuttugu, en það er bara mín skoðun og ég hef mikið umburðarlyndi gagnvart þeim sem finnst það vera fjórir" Sá sem hugsaði svona myndi sjálfsagt líka vera mjög hissa ef maður segði hann hafa rangt fyrir sér.

Sumt er einfaldlega ekki smekksatriði eins og hvort viðkomandi finnst góður ís með súkkulaði til dæmis. Sumt er einfaldlega bara rangt. En það er erfitt að sannfæra fólk um það ef það trúir ekki á æðri máttarvöld sem ákveða hvað sé rétt og hvað rangt. Ef það er tekið burt, verður þá allt smekksatriði? Er þá meirihlutaákvörðun rétt og minnihluta röng? Nei, rétt er rétt þótt enginn trúi því og rangt er rangt þótt allir trúi að rangt sé rétt.